سياه بهار فصل كار

آهو خو زاك شير ندنه از بس فكال كار.

اما الاون چندين سال

كاس آقاك هرس كني داز فاكون پشت

ستون توك فزا

تام توم بزا نگاه كونه اين چايي رچان

تيف بزا  ،تیف بزا

از بس چاي خال هرس نزا

اون داز تيغه ميرون بزا

گل كار كاس آقا ايونسر نيشته

پيران تومون فزا

سيگار خو مچه سر توك بزا

خو اما زير لب گب زا ، ولي تام توم بزا

اينه قيافه داد زا

 غصه اين دل جي ژيور زا

 خو اما یواشی هاگو واگو  گود : خدا جون  بونه يبارد مي زاكون تیرونه جی  وگردن

مي  ايونسر یا که  حياط دله بگردن

بونه هند مي ميرون بزا داز سو بدم ، زبيل آفتو بدم

چايي خالون هرس بدم

سوولگ چايي بچينم ، اون دست بزنم ، خشك كنم ، بازار هدم

بونه روزی برسی ام چایی اندازه شوکوم پلا  بهینن.

بونه یروز لاکون خوشونه گل گلی پیرانه دکونن را دکن باغ سر چایی بچینن

بونه یبارده وروره  چایی بزنم کولاگیرم دامونه جیر بارم

بشوم بازار  گلی به جهاز هگیرم  

ايونسر بنشم  بخورم ، مي نوان حياط ميون جولون بدن

بونه خدا جون

گيل مرد آهي بكشه

سيگار تاكينه نكشه

اين چشم آرسو پرا بو